kocioł centralnego ogrzewania – aparat do spalania paliw stałych (węgla, drewna, koksu, itp.), gazowych (gaz ziemny, płynny), olejowych (olej opałowy) w celu podgrzania nośnika ciepła (najczęściej jest to woda) cyrkulującego w obiegu centralnego ogrzewania.
nowoczesne kotły c.o. posiadają automatyczny podajnik paliwa i wentylator wdmuchujący atmosfera do paleniska. basta postawić temperaturę wody na sterowniku mikroprocesorowym, a drajwer zajmie się utrzymaniem wybranej temperatury wody. takie sterowniki mają też asekuracja przed zagotowaniem się wody w instalacji.
w odróżnieniu od pieca, kto wytworzone ciepło oddaje do otoczenia, bęben oddaje miło substancji przenoszącej je, a podgrzane medium przenoszone jest w inne miejsce, np. do grzejnika, dokąd jest wykorzystywane.
w potocznym rozumieniu bęben centralnego ogrzewania mylnie znany jako jest z piecem. kuchenka to urządzenie, dokąd wyzwalająca się w czasie spalania wigor cieplna jest akumulowana w substancji ceramicznej (np. cegła szamotowa). w kotle swada cieplna akumulowana jest w wodzie lub innym płynie, a bądź użyta w budowie kotła ceramika stanowi warstwę izolacyjną. wodę gotuje się nie w piecu, ale w kotle.
podział kotłów [edytuj]
* w zależności od materiału użytego do ich budowy:
o żeliwne
o stalowe
* w relacje od rodzaju nośnika ciepła:
o kotły wodne,
+ kotły niskotemperaturowe: tzasilania < 100°c
+ kotły średniociśnieniowe: 100°c ≤ tzasilania < 115°c,
+ kotły wysokotemperaturowe: tzasilania ≥ 115°c,
o kotły parowe,
+ kotły niskiego ciśnienia: p ≤ 0,17 mpa,
+ kotły wysokiego ciśnienia: p > 0,17 mpa.
* ze względu na gatunek spalanego paliwa:
o kotły na benzyna stałe (np. węgiel),
o kotły na benzyna ciekłe (np. olej),
o kotły na benzyna gazowe (np. gaz ziemny).
